Skënder Çeku

Skender Haxhi Çeku (01.01.1955 – 17.08.1998) njihet si një udhëheqës i shquar i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, me gradën Gjeneral Major. Përjetoi përkushtimin e tij të palëkundur për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, shërbyer si simbol i guximit dhe vendosmërisë për të përmbushur synimet e popullit të tij për një të ardhme të lirë dhe të pavarur.

Jeta dhe familja:

Skender Çeku lindi më 1 janar 1955 në fshatin Qyshk pranë Pejës. Fillimisht, mori shkollimin fillor në fshatin e lindjes në Blinisht. Pas përfundimit të gjimnazit në Pejë, ai u regjistrua në Fakultetin Juridik të Universitetit të Prishtinës, por e ndërpreu për të punuar në transport me kamion në rrethinën e Prishtinës. Më pas, ai punoi në autobusin e Gëzim Avdi Metës së bashku me shokun e tij Maxhun Shalën, nga Zurich në Kosovë, ku autobusin e përdornin për të sjellur armatim fshehur nga udhëtaret dhe kontrollat.Për shkak të kësaj veprimtarie, në vitin 1992, u detyrua të emigrojë në Zvicër, ku vazhdoi veprimtarinë kombëtare për 4 vite rresht dhe u largua përsëri nga Zvicra dhe u vendos në Tiranë. Gjatë rrugës së jetës, ai ndërtoi një bashkëjetesë të lumtur me bashkëshorten Zizën dhe tre fëmijët e tyre, Vjosa, Albani dhe Saranda. Ishte pjesë e një familjeje të respektuar dhe kishte mbështetjen e prindërve, Haxhiut dhe Ajshes, si dhe kishte një lidhje të fortë me vëllezërit dhe motrat e tij, si Rifatin, Sabrinë, Astritin, Zekën dhe Eminën. Ai u vendos në Arabaj të Durrësit në një shtëpi me qera duke qëndruar me familjen e tijë.

Veprimtaria:

Skender Çeku ishte një luftëtar i zjarrtë për lirinë e Kosovës. Pas përfundimit të shkollës, ai u angazhua në aktivitete për lirinë dhe pavarësinë e vendlindjes së tij.Ai udhëtoi shpesh nëpër vendet perëndimore për punë por njëhkosisht siguroi kontakte, mbështetje dhe armatime për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës pasi që nevoitej më së shumti pjesa e logjistikës dhe Në fillim të vitev 90-ta kan filluar transportimin dhe bartjen e armatimit permes kamionëve për të qenë të pregaditur për luftë.Skënderi I udhezonte shokët që armatimi të dorëzohej natën tek varrezat e Qyshkut, ku të gjithë duhej të ishin të maskuar. Gjatë qëndrimit të tijë në Durrës të gjith njerzit që kishin nevojë per strehim u drejtonin tek ai për ti gjetur zgjidhje. Skenderit nga atje i është ndarë detyra e logjistikes për të grumbulluar dhe vlersuar armatimin por ai kërkonte nje detyrë më të veshtirë pasi që logjistikën mund të kryejnë edhe persona të tjerë. Mori përsipër ngarkimin e armatimit nga baza e trekufinit duke udhëhequr eprorët e Kukësit komandantin e Divizionit të Kukësit, gjeneralin Kudusi Lame dhe me shefin e shtabit të Divizionit të Kuksit.

Rënia heroike:

Për të hyrur në Kosovë, ai përgatiti bashkëluftëtarët e tij me profesionalizëm. Ai siguroi një sasi të konsiderueshme të armatimit nga Shqipëria për luftën në zonën e Dukagjinit. Kishin dy beteja të ndjekura njëra pas tjetrës brenda një jave, ku forcat serbe pësuan humbje të mëdha, ndërsa luftëtarët e lirisë bënë Loxhën një bazë të pacënueshme. Sulmet e armikut u përballën me një qëndresë të fortë, veçanërisht më 15 korrik, kur forcat serbe përdorën artileri të rëndë kundër bazës, duke hedhur nga ajri ku aty gjindej edhe Gjeneral Skenderi. Ai u shqu në betejën e Loxhës më 6 korrik 1998, ku tregoi guxim dhe vendosmëri të rrallë në luftën për liri. Ai pësoi plagë të rënda në betejën e ashpër kundër forcave serbe në Loxhë. Në këtë betejë të lavdishme, ai dha jetën për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës.

Pas rënies heroike:

Pas rënies heroike në betejën e Loxhës, Gjeneral Major Skender Çeku u lartësua në kujtim nga bashkëluftëtarët dhe populli i Kosovës. Emri i tij u bë një simbol i lavdishëm i luftës për liri. Veprat dhe sakrificat e tij u nderuan në monumente përkujtimore dhe emra rrugësh e institucionesh në Kosovë. Familja dhe komuniteti i tij e nderuan atë me krenari të pashoqe, duke e shpallur një hero kombëtar të paharruar.